Festiwal piosenki włoskiej w Sanremo to ważne wydarzenie muzyczne we Włoszech. Z racji coraz bardziej rozpowszechnionej sławy włoskich piosenek, festiwal ten zdobywa coraz więcej fanów na całym świecie.
W nawiązaniu do tego wydarzenia muzeum w Turynie Gallerie d’Italia zorganizowało wystawę poświęconą festiwalowi. Tematem przewodnim jednak nie jest festiwal jaki znamy z ostatniej edycji 2024, ale jego stara wersja obejmująca lata 1951 – 1976.
Temat wprawdzie sprzed lat i trąci myszką, ale wiadomo Sanremo to Sanremo, warto coś wiedzieć w tym temacie.
Postanowiłam wybrać się na tą wystawę, by chociaż w ten specyficzny sposób dowiedzieć się czegoś więcej o jego organizacji i zobaczyć jak wygląda miasto ogarnięte festiwalowym szaleństwem.
Jedną z pierwszych ciekawostek, które można odkryć przemierzając wystawę to ta, że występy odbywały się w kasynie w Sanremo. Obecnie wszyscy utożsamiają to muzyczne wydarzenie z dobrze wyposażonym i ogromnym teatrem Ariston. Na starych zdjęciach można zobaczyć gwiazdy sceny włoskiej z lat 60-tych. Nie brakuje ogromnych kapeluszy i spodni “dzwonów”. To dzięki temu miejscu byli później znani i rozpoznawani na całym świecie włoscy artyści jak: Domenico Modugno, Adriano Celentano, Eros Ramazotti, Laura Pausini… nie mówiąc o rewelacyjnej karierze z ostatnich lat zespołu Maneskin.
Dla mnie takie wystawy i spotkania są bezcenne, by nie tylko poznać fakty z przeszłości, ale także wejść w atmosferę wydarzenia. Dzięki temu klimatowi zdjęcia na wystawie nabrały życia.
Na wystawie poświęconej muzyce nie może zabraknąć muzyki. Piosenek słucha się w ostatniej sali. Siedząc na wygodnej kanapie ustawionej przed ekranami, ogląda się stare kawałki festiwalowe. Uwagę zwraca zwłaszcza piosenka, która dała tytuł całej wystawie “Non ho l’età”- pol. nie jestem dorosła, nie dorosłam.
Na ekranie znany konferansjer Mike Buongiorno zapowiada występ finalistki konkursu i na scenę wychodzi młoda dziewczyna Gigliola Cinquetti, jeszcze nastolatka. Po krótkiej rozmowie, podziękowaniach wszystkim organizatorom i orkiestrze zaczyna śpiewać piosenkę o tym właśnie tytule. Piosenka jest bardzo spokojna, stonowana, można powiedzieć romantyczna i jak przystało na festiwal Sanremo bardzo melodyjna. Tą właśnie piosenką Gigliola Cinquetti po raz pierwszy reprezentowała Włochy na festiwalu Eurovision.
Z wiadomości zdobytych już po wystawie dowiedziałam się, że ta właśnie piosenka była śpiewana przez naszą Annę German. Udało mi się ją znaleźć na YouTube i odsłuchać do czego gorąco zachęcam. Polski tytuł tej piosenki to “Nie wolno mi ciebie kochać”
Konferencja w muzeum Gallerie d’Italia
Muzeum, celem pogłębienia tematu, organizuje także cykl spotkań, na które zapraszani są autorzy lub eksperci w danym temacie. Tym razem gośćmi byli:
Marinella Venegoni dziennikarka i krytyczka muzyczna, od zawsze związana z tym wydarzeniem, Sanremo 2024 to jej 41 spotaknie z festiwalem. Cechą charakterystyczna jej wyglądu są krótkie włosy równo obcięte.
Beppe Carletti (77 lat) muzyk z zespołu Nomadi – kultowej włoskiej grupy, która często uczestniczyła w festiwalu. Carletti wspomniał, że grupa jest do tej pory bardzo aktywna i w ciągu tygodnia bierze udział w co najmniej 3 występach muzycznych. Kultową piosenką tego zespołu jest utwór “io vagabondo”, który jest “włoskim hitem ogniskowym” śpiewanym przez chyba wszystkie grupy wiekowe.
Spotkania na ogół mają charakter konferencji lub dialogu z moderatorem spotkania, natomiast to wydarzenie miało prawie charakter sympatycznej pogawędki wśród przyjaciół, którzy opowiedzieli kilka anegdotek, nieco wspomnień – cóż zauważa się iż są to ludzie estrady gdyż z dużą lekkością prowadzą rozmowę i potrafią nawiązać kontakt z publicznością.
Muzeum Gallerie d’Italia w Turynie
Muzeum Gallerie d’Italia jest muzeum zarządzanym przez Bank Intesa San Paolo. Znajduje się w centrum Turynu, wejście z placu Piazza San Carlo. Z racji, że muzeum i bank zlokalizowane są w zabytkowej kamienicy jedną z ekspozycji stałych jest piętro z umeblowanymi wnętrzami w stylu barokowym i galeria obrazów.
Muzeum zostało otwarte po tym jak bank zakupił archiwum fotograficzne sprzed lat włoskiej agencji prasowej, która już nie istnieje. Drugą częścią ekspozycji stałej są zeskanowane zdjęcia prasowe, które można zobaczyć w wersji cyfrowej w najniższej części muzeum.
Muzeum gości wystawy fotograficzne poświęcone różnym zagadnieniom. Artyści, którzy wystawiają tutaj swoje prace są związani z tematyką / problemami świata, w którym żyjemy obecnie.
Museo Gallerie d’Italia Piazza San Carlo, 156 10121 Torino
Od 20 lat mieszkam w Turynie we Włoszech. Przez ten czas wiele zwiedziłam i poznałam. Lubię czytać o historii i sztuce włoskiej. Szczególnie interesuje mnie historia Piemontu, regionu w którym mieszkam.
