Monza to nieduże miasteczko, znajdujące się dość niedaleko Mediolanu w Regionie Lombardia w Północnych Włoszech. Monza znana jest zwłaszcza miłośnikom motoryzacji z racji, że znajduje się tu bardzo słynny tor samochodowy wł. Autodromo gdzie odbywają się wyścigi Formuły1. Warto wiedzieć, iż jest to także miejsce bogate w historię, a odkryć tu można prawdziwy skarb sprzed wieków – koronę włoskich władców. Monza słynna jest także z powodu tragicznej historii miłosnej, która przerodziła się w skandal i w który była zamieszana pewna mniszka. Znajomość tych faktów z pewnością sprawi, żew trakcie zwiedzania spojrzycie na Monzę z zupełnie innej perspektywy.
Monza i Formuła 1
Dla miłośników wyścigów samochodowych Autodromo di Monza to ważne miejsce, prawdziwa świątynia prędkości. Założony w 1922 roku tor, niedawno obchodził swoje 100-letnie urodziny. Miejsce to było świadkiem ważnych i słynnych pojedynków samochodowych, które zapisały się w historii tego sportu. Dzięki długim i zapierającym dech w piersiach zakrętom, Autodromo di Monza nadal jest gospodarzem ekscytujących wyścigów samochodowych, w tym Grand Prix Włoch Formuły 1. Przyjeżdzają tutaj na zawody fani z całego świata, aby przeżyć dreszcz emocji na własnej skórze.
Monaca di Monza
Drugą rzeczą, która niewątpliwie rozsławiła Monzę to najbardziej znana postać z Monzy na świecie nazywana Monaca di Monza – mniszka z Monzy.
Monaca di Monza to postać literacka z bardzo słynnej lektury szkolnej “I promessi sposi” (pol. “Narzeczeni”) autorstwa Alessandro Manzoniego. Obok “Boskiej Komedii” Dantego to lektura obowiązkowa, czytana przez wszystkich uczniów szkół średnich we Włoszech. Włoscy uczniowie omawiają tą lekturę cały rok szkolny, choć znajdują się i nauczyciele co poświęcają jej nawet 2 lata. Po tak długim kontakcie z książką nic dziwnego, że dla wielu Włochów synonimem Monzy jest właśnie ta postać.
Monaca di Monza nawiązuje do osoby, która rzeczywiście kiedyś żyła. Manzoni przywołał tutaj dramatyczną historię miłosną, która skończyła się tragicznie. Dziewczyna 16 lat została zmuszona przez rodzinę, by wstąpić do klasztoru. Przez 10 lat była w ukrytym związku miłosnym z pewnym hrabią, urodziła nawet dwoje dzieci. Jak wszystko wyszło na jaw, on został skazany na śmierć, a ona zamurowana w celi na 13 lat. Dziewczyna o dziwo przeżyła, ale już do końca życia nie wyszła z klasztoru.
Żelazna Korona
W Monzie znajduje się prawdziwy skarb, zabytek o ważnym znaczeniu historycznym, symbolicznym a nawet religijnym. Jest to tzw. Żelazna Korona – La Corrona Ferrea. Znajduje się w Katedrze w bocznym ołtarzu, nazywanym kaplicą królowej Teolindy.
Korona składa się z sześciu złotych płyt – ozdobionych reliefowymi rozetami, ramkami z kamieni szlachetnych i emaliami – noszących w sobie okrąg z metalu, od którego bierze swoją nazwę “ferrea”, żelazna. Tej właśnie żelaznej części, przypisuje się pochodzenie bardzo szczególne: podobno jest to jeden z gwoździ użytych do ukrzyżowania Chrystusa. Relikwię, tę znalazła św. Helena w 326 r. podczas podróży do Palestyny i umieściła w diademie swojego syna, cesarza Konstantyna.
Tradycja, która łączy koronę z męką Chrystusa i pierwszym chrześcijańskim cesarzem, wyjaśnia symboliczną wartość przypisywaną jej przez królów Włoch (lub niedoszłych królów, takich jak Visconti), którzy używali jej podczas koronacji, aby potwierdzić boskie pochodzenie ich władzy i ich związek z rzymskimi cesarzami.
Z tego powodu było wielu władców, którzy zdecydowali się na koronację Żelazną Koroną, takich jak Otton III z Saksonii, Konrad Lotaryński, Konrad I ze Szwabii i Fryderyk I Barbarossa. Jedną z najważniejszych koronacji, w której skarb ten brał udział, była jednak bez wątpienia koronacja Napoleona Bonaparte (która odbyła się w Mediolanie), który chciał dla siebie tytuł króla Włoch.
Później, nawet za panowania dynastii Sabaudzkiej, Żelazna Korona pozostała symbolem włoskich władców, ale nie była używana podczas koronacji (ponieważ męscy potomkowie domu królewskiego podlegali papieskiej ekskomunice). Dwukrotnie jednak została pokazana publicznie: podczas pogrzebów Wiktora Emanuela II i Umberta I.
Od 20 lat mieszkam w Turynie we Włoszech. Przez ten czas wiele zwiedziłam i poznałam. Lubię czytać o historii i sztuce włoskiej. Szczególnie interesuje mnie historia Piemontu, regionu w którym mieszkam.
