Wystarczy krótki kontakt z jedną osobą, przedstawicielem obcego kraju, by wyrobić sobie opinię o całym narodzie – w zależności od doświadczenia: pozytywną lub negatywną. Opinie te krążą później i są przekazywane z ust do ust. Bazując na takim nieco plotkarskim źródle informacji ustalają się stereotypy.
Oczywiście są różne opinie, które słyszy się także o Włochach. Jest ich nawet dość dużo, bo Włosi są szczególnie często rozpoznawalni ze względu na ich żywiołowy sposób bycia, mówienia, często gestykulowania – taką opinię ma najprawdopodobniej większość obcokrajowców i trudno temu zaprzeczyć.
Jacy są Włosi w opini ChatGPT?
By zaspokoić ciekawość wielu, także własną, co obcokrajowcy myślą o Włochach, postanowiłam zapytać o opinię dość neutralnego źródła, jakim jest ChatGPT.
Oto opinia sztucznej inteligencji zapytanej po włosku, “co myślą o Włochach obcokrajowcy?”:
Cudzoziemcy mają różne opinie o Włochach, ale ogólnie rzecz biorąc, wielu podziwia włoską kulturę, kuchnię, sztukę i dziedzictwo kulturowe. Włosi są często uważani za: przyjaznych, czułych i namiętnych, z silną tożsamością narodową i poczuciem humoru.
Włosi często lubią jeść poza domem
Wyjście do kawiarni lub spotkanie w restauracji to sposób spędzania wolnego czasu z przyjaciółmi
Istnieją jednak również negatywne stereotypy, takie jak nadmierna impulsywność, brak punktualności i korupcja. Ponadto, niektórzy obcokrajowcy mogą mieć trudności w porozumiewaniu się z Włochami, którzy nie mówią po angielsku lub mogą uznać włoski system biurokratyczny za frustrujący. Ogólnie rzecz biorąc, obcokrajowcy odwiedzający Włochy często doceniają gościnność Włochów i żywą, tętniącą życiem atmosferę włoskich miast.
Stereotypy o Włochach
A oto jak wypunktował ChatGPT stereotypy o Włochach (podobnie jak wcześniej, zapytany po włosku):
Stereotypy na temat Włochów:
Istnieje kilka stereotypów na temat Włochów, niektóre z nich to:
O Włochach słyszy się, że są romantyczni
Za mit włoskiego kochanka namiętnego i niewiernego odpowiedzialna jest też postać Casanovy
Miłośnicy jedzenia: Włosi są często kojarzeni z kuchnią włoską i mówi się, że uwielbiają jeść makarony, pizzę, lody i pić wino.
Żywiołowi: Włosi są znani z bycia bardzo uczuciowymi i często mówi się, że mają bardzo emocjonalne podejście do wielu rzeczy, a mogą być nawet porywczy.
Stylowi: Włosi są znani ze swojego poczucia stylu i mody i często mówi się, że są dobrze ubrani i modni.
Romantyczni: o Włochach często mówi się, że są romantyczni i namiętni w miłości.
Leniwi: O Włochach utarła się opinia, że są leniwi i nie pracują zbyt wiele.
Chaotyczni: o Włochach rozpowszechniło się zdanie, że są niezorganizowani i chaotyczni, i że często nie przestrzegają zasad.
Skorumpowani: O Włochach często mówi się, że są skorumpowani i że włoski system jest pełen korupcji.
Należy podkreślić, że te stereotypy nie dotyczą wszystkich Włochów i mogą być bardzo uogólnione. Co więcej, stereotypy mogą być oparte na ograniczonym doświadczeniu lub błędnych wyobrażeniach.
Poprosiłam moją koleżankę Włoszkę z Piemontu o skonfrontowanie tych stereotypów. Powiedziała mi, że nie identyfikuje się tylko z punktem “skorumpowani”, natomiast w punkcie “leniwi” zastrzegła sobie, że jest leniwa, ale tylko po pracy. Znając ją dobrze zastanawiam się, czy osobę pracującą w niedzielę jako wolontariuszka w schronisku dla zwierząt, można nazwać leniwą.
Włosi uważani są za ludzi przyjaznych i z poczuciem humoru
Włosi znani są z wesołego stylu bycia nie tylko w czasie karnawału
Włosi w anegdotach
Gdzieś na sieci przeczytałam kiedyś pewną anegdotę opowiedzianą przez obcokrajowca o Włochach, brzmi ona tak:
Bóg po stworzeniu świata odpoczywa w sobotę. Patrzy z góry na swoje dzieło i zdaje sobie sprawę, że z Italią poszedł za daleko. Za dużo plaż, za dużo słońca, za dużo zieleni. Więc, aby to zrekompensować, stworzył Włochów.
Autor opowiada, że wielu osobom opowiadał tę anegdotę i jedynie Włosi potrafili się z niej śmiać. Rzeczywiście, Włosi mają wiele dystansu i potrafią śmiać się z samych siebie. W większości przypadków nie oburzają się nawet słysząc negatywne stereotypy o nich samych. Często podchodzą do tego z humorem i przedstawiają swoją własną opinię na dany temat.
Urok małych włoskich miasteczek
We Włoszech dobra gospodyni zawsze ma do dyspozycji świeżą bazylię w doniczce
Pasta, pizza e mandolino
Makaron, pizza i mandolina Pasta to oczywiście słynny włoski makaron, przyrządzany na tysiąc sposobów. Pizza to chyba najbardziej rozpowszechnione danie, które nie potrzebuje żadnego wprowadzenia. Makaron i pizza to dwa dania kuchni włoskiej szeroko znane w całym świecie. Duży sukces tych potraw to również łatwy sposób ich przyrządzania i różnorodne zmiany przepisu dostosowane nawet do kuchni lokalnych.
Makaron to jedno z najbardziej rozpowszechnionych włoskich dań
Mówi się, że najlepsza pizza to ta wypiekana w piecu opalanym drzewem, nie przeszkadzają nawet przypalone brzegi
Włosi znani są z faktu, że lubią gotować i jeść, dzięki temu we Włoszech ukształtowała się bardzo bogata kultura kulinarna. Dużą rolę przykłada się nie tylko do przygotowania posiłków, ale i do ich estetycznego podania. Dodatkowo jedzenie to także pretekst do licznych spotkań w rodzinie, z przyjaciółmi lub znajomymi. Przy stole spędza się dużo czasu, gdyż oprócz samego jedzenia jest to czas na życie towarzyskie. Bardzo często je się poza domem – świadczą o tym liczne bary i restauracje, które często są wypełnione po brzegi.
Włoskie podejście do jedzenia to zupełne zaprzeczenie fast food nawet w dosłownym tego słowa znaczeniu. W Piemoncie, dokładnie w miejscowości Bra, została zdefiniowana forma filozofii gastronomicznej / stylu życia tzw. slow food, która promuje produkty spożywcze zdrowe, sezonowe, przy produkcji których zachowane są wszystkie przewidziane normy, zgodne z tradycją i kulturą miejsca gdzie powstały.
Natomiast mandolina to jak najbardziej włoski wynalazek, dokładnie pochodzi z Neapolu. Powstała w okresie włoskiego renesansu i była używana zarówno w muzyce salonowej jak i folklorystycznej. Mandolina jest często kojarzona z włoską muzyką ludową, zwłaszcza neapolitańską. Neapol posiada bogatą tradycję w produkcji tego instrumentu.
Włoska mandolina na wystawie zabytkowych instrumentów w Reggia di Venaria Reale
To z Neapolu pochodziło wielu mistrzów lutnictwa, którzy ręcznie wyrabiali instrumenty muzyczne
Określenie pasta, pizza e mandolino może oznaczać włoski sposób bycia: wesoły, w miłym towarzystwie, przy dobrym jedzeniu i piciu, w którym jest czas i na rozrywkę.
Może być także używane w sposób bardziej ironiczny o Włochach uważając ich za osoby, które myślą tylko o jedzeniu i uciechach życia, traktując rzeczy ważne i trudne w sposób powierzchowny.
Dla samych Włochów zarówno pasta, pizza jak i wszystkie tematy dotyczące kuchni włoskiej są obiektem pewnego rodzaju dumy narodowej. Podobnie sama mandolina, może być odniesieniem do ich natury artystycznej i całego dziedzictwa kulturowego.
Mafia, pizza e mandolino
Mafia, pizza i mandolina Włosi wiedzą o tym, że jeżdżąc po świecie mogą usłyszeć opinie obcokrajowców, które nawiązują do mafii.
Mafia to organizacja kryminalna, która wywodzi się z Południowych Włoch. W zależności od miejsca występowania przybiera różne formy i nazwy: Cosa Nostra na Sycylii, ‘ndrangheta w Kalabrii, Camorra w Kampanii i Sacra Corona Unita w Apulii. Z czasem jej zakres działania rozszerzył się także na Północ a nawet na zagranicę. Mafia jest utożsamiana z przestępczością, przemocą i generalnie nieuczciwym, korupcyjnym podejściem do życia.
Cudzoziemcy często mają stereotypowe wyobrażenie o mafii, na które wpływ mają także media i kino – prawie wszyscy znają lub słyszeli o filmie “Ojciec chrzestny“, F.F. Coppoli. Niektórzy obcokrajowcy uważają, że mafia jest wszechobecna i potężna w całym kraju. Oczywiście, że mafia jest ogromnym i złożonym problemem we Włoszech, jednakże jest wiele czynności ze strony Władz Państwowych i Policji, by z nią walczyć i uświadamiać społeczeństwo o jej negatywnych działaniach.
Włosi doskonale zdają sobie sprawę z tego problemu. Oczywiście nie lubią być z nim utożsamiani, zwłaszcza jeśli sami są przeciwko tej organizacji kryminalnej, a takich jest znaczna większość.
La dolce vita
Wystarczy poznać znaczenie tego włoskiego określenia by domyśleć się co oznacza. Włoskie la dolce vita oznacza po polsku słodkie życie. To określenie odnosi się do beztroskiego stylu bycia, którego przejawem jest oddawanie się przyjemnościom życia.
Określenie to odnosi się do pewnego momentu w historii Włoch, a dokładnie do lat 50-tych i początku lat 60-tych. Miejscem, gdzie narodził się ten zwyczaj jest Rzym. Po smutnym i pracowitym okresie powojennym odbudowywania wszystkiego (gospodarki, przemysłu, handlu…), wyrzeczenia w końcu zaczęły przynosić rezultaty i ludziom zaczynało się powodzić. Nastąpił boom gospodarczy, wybuchła chęć życia i korzystania z piękna, klimatu i rozrywek jednego z najpiękniejszych miast świata. Miasto Rzym to prawdziwa stolica “dolce vita”: głównym centrum rozrywkowego stylu życia była Via Veneto, która ze względu na obecność najbardziej luksusowych hoteli i klubów otwartych do białego rana, stała się miejscem spotkań miłośników nocnych zabaw.
Podróżowanie w piękne miejsca pięknym samochodem, korzystanie z życia to składowe elementy dolce vita
Dolce vita to także zabawa z przyjaciółmi przy dobrym jedzeniu
Do dużego sukcesu stylu la dolce vita i jego rozpowszechnienia przyczynił się także słynny film o takim samym tytule, arcydzieło Federico Felliniego z 1960 roku. Opowiada on historię Marcello Rubiniego (w tej roli Marcello Mastroianni), dziennikarza pracującego dla tabloidowego magazynu. To właśnie z tego filmu pochodzi scena kąpieli w najpiękniejszej fontannie w Rzymie, Fontannie di Trevi.
Od 20 lat mieszkam w Turynie we Włoszech. Przez ten czas wiele zwiedziłam i poznałam. Lubię czytać o historii i sztuce włoskiej. Szczególnie interesuje mnie historia Piemontu, regionu w którym mieszkam.
