Najcieńszy budynek w Turynie popularnie zwany jest la fetta di polenta plaster polenty. To bardzo ciekawa i nietypowa kamienica (o ile można ją tak nazwać), zaprojektowana przez włoskiego architekta Alessandro Antonelli w 1840 roku.
Antonelli to bardzo słynna osobistość w Turynie, to z jego projektu powstał budynek charakterystyczny tylko dla tego miasta i jego symbol – Mole Antonelliana.
Fetta di polenta to bardzo wąski trapezowo-trójkątny budynek (16 metrów x 5 metrów x 54 centymetry) posiadający 24 metry wysokości. Dodatkową ciekawostką jest fakt, że posiada on aż 9 pięter – 7 z nich można zauważyć licząc kolumnę okien z zewnątrz, natomiast pod ziemią znajdują się jeszcze dwa piętra.
Budynek został zbudowany “na miarę”, architekt starał się wykorzystać przestrzeń jaką miał do dyspozycji, a konstrukcja ta powstała niemalże jako wyzwanie dla jego zdolności.
Nieruchomość została zakupiła przez żonę architekta. Po niepowodzeniu w negocjacjach dotyczących powiększenia obszaru poprzez zakup sąsiedniej nieruchomości, Antonelli w rzeczywistości chciał udowodnić, że nadal jest w stanie zbudować dom. Postanowił odzyskać w wysokości to, czego brakowało mu w szerokości.
Budynek przez kilka lat był zamieszkiwany przez samego Antonellego i jego żonę Francescę Scaccabarozzi, stąd oficjalna nazwa Casa Scaccabarozzi. Na parterze mieściła się kawiarnia Caffè del Progresso, miejsce spotkań turyńskich rewolucjonistów. Obecnie budynek jest własnością prywatną.
Turyńska nazwa tego budynku fetta di polenta wywodzi się od kształtu i żółtego koloru budynku, przypominającego plasterek typowego piemonckiego dania.
Polenta to danie otrzymywane przez gotowanie grubo zmielonej mąki kukurydzianej. Otrzymuje się dość gęstą masę przypominającą kaszę mannę o intensywnym żółtym kolorze. Po ostudzeniu polenta jest na tyle zwarta, że można ją ciąć na plastry. W Piemoncie często podaje się polentę z serem gorgonzolą (polenta concia) lub z sosem mięsnym. Pomimo, że danie to uznawane jest za dość proste i szeroko rozpowszechnione (wł. piatto povero – “biedne danie”), ale uchodzi za prawdziwy przysmak.
Adres: róg ulic: Corso S. Maurizio i Via Giulia di Barolo
