Włochom, którzy uczą się polskiego bardzo ciężko przychodzi opanować wszystkie formy imienia danej osoby. Wiemy z własnego doświadczenia, że to samo imię może być wypowiadane na wiele różnych sposobów. Dla przykładu Barbara to czasami Basia, niekiedy Basieńka, może być Bachną, albo dla przyjaciół Baśką. Ciężko jest wytłumaczyć Włochom, że to zawsze jedno i to samo imię…
We Włoszech nie ma takiego zwyczaju. Kiedyś używało się określeń zmiękczających Paolo – Paolino, Piero – Pierino. Teraz jednak te tendencje uległy dużym zmianom i takie formy są uważane za archaiczne i niemodne.
Nie znaczy to jednak, że imiona nie są zmieniane. Występuje tendencja do skracania imion długich, imiona krótkie natomiast zachowują swoją formę podstawową np. Eva, Monica, Luca.
Jeżeli rodzice dadzą swojemu dziecięciu na imię Alessandro lub Alessandra muszą się liczy z faktem, że w szkole wszyscy, łącznie z nauczycielami będą wołać Ale, Edoardo stanie się Edo, a słodka Beatrice po prostu Bea, Ileana zmieni się w krótką formę Ile. Barbara może pozostać Barbara, chociaż bliskie osoby mogą wołać na nią Ba’.
Istnieją imiona, posiadające swoje własne formy zmiękczone np. od imienia Giuseppe zmiękczeniem jest Beppe, Salvatore to Salvo. Niektóre zmiękczenia funkcjonują jako niezależne już imiona np. Pina pochodzące od Giuseppina.
Z ciekawostek można dodać, że istnieją także imiona dwuczłonowe pisane zawsze razem np. Gianluca (Gianni i Luca), Gianmario (Gianni i Mario), Annalisa (Anna i Lisa).
W niektórych regionach Północnych Włoch pomimo, że jest to niezgodne z gramatyką, ale z pobudek zwyczajowych używa się rodzajników przed imionami, np. la Monica, la Carla, la Franca, il Gianni, l’Ugo. Tę zasadę stosuje się tylko w języku potocznym, mówionym.
Zapraszam również do przeczytania romantycznej historii zdrobnienia imienia Cristina: WŁOSKIE PRALINY CRI CRI NIE TYLKO DLA KRYSTYN
[adrotate banner=”3″]
